Дабяжы
да мяжы
запаветнага
«жыць»...
Скрозь чужыя
крыжы,
міражы
дабяжы!
Будзе вецер
дасьвецьцем
над намі кружыць...
Нам бы выжыць і жыць!
Нам бы стаць,
а ня стыць
штохвіліну,
штодзень,
штонадзею,
штомару...
I мы таем, бы хмары,
між разумных людзей.
Дабяжы
да мяжы,
узьніміся і жы-
ві! Vivat!
Давід
сьпявае...
Спавівае
нас ноч сівая...
Зноў мы пераўзышлі ліміт!
|
|
